Կերակրատեսակի հիմքում կարտոֆիլն է և թթվասերը:
Աշխատեք օգտագործել "Մոնալիզա" սորտի կարտոֆիլը, ավելի համով է լինում...
Ֆրանսիական հյուրասիրությունը,
սեղան գցելու արվեստը գրանցվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕՅԻ համաշխարհային ժառանգության ցանկում:
Ֆրանսիացիները ուտում են օրվա մեջ երեք անգամ և նույն ժամերին:
Ասում են Բաստիլի գրավման ժամանակ երբ ճաշի ժամն է եկել, ֆրանսիացիները միանգամից դադարել են գրոհը ու գնացել են ճաշելու:
Նախաճաշը սկսում են առավոտյան, ուտում են հիմնականում կրուասան, խմում են սուրճ:
Երեխաները նախնտրում են տարբեր ջեմեր, թխվածքներ , կաթ կամ կակաո(շոկոլա):
Իզուր չէ որ նախաճաշին նրանք անվանում են պտի դեժոնե(փոքր նախաճաշ):
Ժամը 12 ից 13-ը ճաշի ժամն է:
Շատերը ռեստորան են գնում, կան մարդիկ ովքեր պատրաստում են տանը իրենց ուտելիքը և տանում են գործի իրենց հետ:
ճիշտ չէ, որ ասում են ֆրանսիացիները չեն սիրում հյուրեր ընդունել իրենց տանը:
Հաճախ նրանք հրավիրում են տանը մոտիկ մարդկանց, մոտիկ ընկերներին:
Հաճույքով սեղան են գցում, սիրում են երկար նստել, երկար զրուցել, սիրում են հյուր գնալ և հյուրեր ընդունել:
Լավ ուտելու համար երկար ժամանակ պետք է տրամադրես դրան սեղանի շուրջ, ասում են նրանք, ոչ հեռուստացույցը, ոչ էլ հեռախոսը , չպետք է խանգարեն:
Ամյուզ բուշ
Եթե ունեք ֆրանսիացի հյուրեր Ձեր տանը, միանգամից մի գցեք սեղանը:
ՈՒտելուց 15-20 րոպե առաջ , նրանց հյուրասիրեք տարբեր կտոններով,
կարելի է կտրատել բաստուրմա կամ սուջուխ և հյուրասիրել պորտֆելի կամ այլ թեթև խմիչքների հետ...
(ցանկալի է հյուրասիրել փոքր, "ժուռնալի" սեղանի վրա, մինչև ճաշասեղանը պատրաստ լինի)
Ֆրանսիայում այս տեսակ հյուրասիրությունը անպայման է ճաշից առաջ, և անվանվում է "Ամյուզ բուշ"
կամ "Ամյուզ գյոլ"(ընկերական լեզվով ասած):
Ֆրանսիացիները երբեք ճաշատեսակները չեն խառնում իրար սեղանի վրա, այն մատուցվում է հերթականորեն:
Սկզբից սեղանի վրա է դրվում որպես անտղե, հաց, սառը ուտեստեղեններ, աղցաններ, սալադ, գինի:
Հավաքվում է սեղանը, բերվում է հիմնականը' տաք ուտեստեղենը :
oգտագործում են բոլոր մսամթերքները, խոզի, հավի, հորթի, գառի, ոչխարի, ձկնեղեն, տարբեր խխունջներ,
Տավարի միսը սիրում են ուտել կիսահում, կիսատապակած ,առատ բանջարեղենով:
Տաք ուտեստից հետո ֆրանսիացիները սիրում են ուտել պանիր, բերվում է պանիրը կարմիր գինու հետ:
հետո բերվում է դեսերտ’ տորթ, կարկանդակներ, մրգեր …
Վերջում մատուցվում է սուրճ և կոնյակ կամ այլ ոգելից խմիչքներ: Ընդունված է , որ ոգելից խմիչքները նպաստում են մարսողությանը:
Աշխատեք այնպես անել, որ ուտեստեղենների յուղայնությունը և կալորիականությունը շատ քիչ լինի:
Ֆրանսիացուն հյուրասիրել խորոված կամ քյաբաբ խորհուրդ չէի տա :
Շատերը գտնում են, որ ուտում են առողջ մնալու համար, իսկ խորովածն ու քյաբաբը վնասում են այն:
Ընթրիքի ժամերն են 19 - 20- ը ....
Կասուլե
Ֆրանսիայի յուրաքանչյուր շրջան ունի իր հատուկ կերակրատեսակը:
Կասուլեն համարվում է Լանգըդոկ շրջանի պարծանքը:
Եթե գնաք Տուլուզ , անպայման համտեսեք Տուլուզի հռչակավոր կասուլեն(cassoulet toulousain)
Այս կերակրատեսակի հիմքում ընկած է հատիկ լոբին ու միսը
Շուկղուտ
Մեր թվագրությունից առաջ 3-րդ դարում, խստաշունչ ձմռանը, չինացիները կառուցում էին իրենց հսկայակ պատը:
Մի օր նրանք նկատում են, որ կաղամբները մնալով ձյան հաստ շերտի տակ թթվել են և յուրահատուկ համ ստացել:
Դրանից հետո նրանք սկսում են ուտել այդ կաղամբները, փրրկվելով սովամահ լինելուց:
Թթու դրած կաղամբը Եվրոպա է բերել առաջին անգամ մեծ ճանապարհորդ Մարկո Պոլոն Չինաստանից :
XVI դարում Գերմանիայում սկսում են կաղամբը թթու դնել աղի օգնությամբ:
Շուտով այն տարածվում է Ֆրանսիական Ալզաս(Alsace) շրջանում :
Ալզասցիներն այդ թթվին տալիս են իրենց անվանումը հենց իրենց բարբառով '"Sürkrüt"
"Շուկղուտ", և դառնում առաջին շրջանը Ֆրանսիայում դրա արտադրությամբ
