Աստվածամոր հրաշքներ գործող մեդալյոնը

Փարիզի "Լա շապել Նոտղը Դամ դո լա մեդայ միղակյուլյոզ"( La chapelle Notre-Dame-de-la-médaille-miraculeuse) Մատուռը ուխտատեղ է աշխարհի բոլոր Քրիստոնյաների համար:

1830 թվականի հուլիսի 19 - ի գիշերը, բարեգործ քույրերից մեկին արթնացնում է մի երեխա ու խնդրում հետևել իրեն: Կատղինը վեր է կենում, հագնվում ու հետևում է երեխային:

Մտնելով Մատուռ, նա տեսնում է Աստվածամորը:
Աստվածամայրը կանգնած էր երկրագնդի վրա ոտքերի տակ տրորելով մի մեծ օձի:
Տեսնելով քույր Կատղինին, Սուրբ Աստվածամայրը նրան է տալիս մի մեդալյոն ասելով "Սա մեղքերի թողության նկար է, մարդիկ մոռանում են ինձանից խնդրել այն, տարածիր, ովքեր կկրեն իսկական հավատքով, ես նրանց հետ կլինեմ...Ֆրանսիային ահավոր տարիներ են սպասվում, մի հուսահատվեք, ամենադժվար պահերին ես ձեր հետ կլինեմ"...
Իհարկե Եկեղեցին միանգամից չի հավատում բարեգործ քույր Կատղինին, սկսում են հետևել նրան, զննել նրա պահվածքը:

1832 թվականի փետրվար ամսին ահավոր խոլերան է տարածվում Ֆրանսիայում տանելով քսան հազարից ավել մարդու կյանք: Բարեգործ քույրերը սկսում են տարածել մեդալյոնը, շատ մարդիկ սկսում են առողջանալ կրելով այն:
Տեսնելով մեդալյոնի հրաշագործ հատկությունը, Փարիզի բնակիչները անվանում են այն հրաշք գործող մեդալյոն...

Մեդալյոնի վրա Աստվածամոր նկարն է, մյուս կողմին էլ նրա անվան Մ տառն է, փշեպսակ սիրտը Հիսուսինն է, իսկ խոցվածը' Աստվածամորը 12 աստղերով շրջապատված:
Շատ ֆրանսիացիներ կրում են այդ մեդալյոնը, ասում են իրոք հրաշքներ է գործում ...



Եթե այցելեք Փարիզ, կարող եք գնալ Մատուռ և այնտեղ ձեռք բերել այդ մեդալյոնից




Եթե ուշադիր նայեք Փարիզի հին շենքերին կհասկանաք, որ ամենուր ուժեղ է Աստվածամոր պաշտությունը:
Ընդհանրապես ասում են , որ Սուրբ Տիրամայրը Փարիզ քաղաքի պահապանն է...

Ամենահին հանրախանութը

1869 թվականին, Նապոլեոն III- ի ժամանակ, Արիստիդ Բուսիկոն գնում է Սևր փողոցի լքված հիվանդանոցի շենքն ու վերափոխում հանրախանութի: Կառուցման համար շենքը վստահվում է ճարտարապետ Լուի Շառլ Բուալոյին և Գուստավ Էֆելին:



Քանի որ այս« Au Bon Marché » հանրախանութը արաջինն էր իր պատմության մեջ, հետաքրքիր են Բուսիկոյի նորարարությունները այդ ժամանակաշրջանում.
- Հաճախորդը կարող էր մտնել ներս ձրի, շոշափել ապրանքներն ու ընտրություն կատարել
- Գները չէին սակարկվում
- Ապրանքը կարող էին ետ վերադարձնել կամ փոխել, որակը կարևոր էր...
- Հնարավոր էր գնած ապրանքի առաքումը բնակավայր
- Հնարավոր էր պատվիրումը փոստով, առաջին կատալոգը տպագրվում է 1871 թվականին
- Ազդագրերի տարածումը ամենուր օգտագործելով մամուլը
- Աշխատավորներին տրվում է մի շարք առավելություններ

Այժմ այդ հանրախանութը պատկանում է LVMH - ին:
Տեսնելով հանրախանութի դիրքն ու հարուստ և արիստոկրատ հարևանությունը,
Բեղնաղ Աղնոն վերածում է խանութը լյուքս հանրախանութի, "Օ բոն մաղշեն" դառնում է "Լո բոն մաղշե":
Հանրախանութի հարևանությամբ գտնվում է Փարիզի ամենամեծ մթերային խանութը ամենաբարձր գներով ու իր ամենաշքեղ հաճախորդներով:
Ոչ մի տուրիստի, ցածր, միջին խավի ֆրանսիացու կամ այլ ազգի մարդու չեք տեսնի այստեղ, ամեն ինչ շատ թանկ է, 5- 6 անգամ թանկ է մյուս Փարիզյան խանութներին համեմատած...
այստեղ մթնոլորտը մեղմ է, արիստոկրատական,
այստեղ Փարիզի մեծահարուստներն են առևտուր անում...



Ոչ մի կարմիր, դեղին, պլպլան, շողշողուն ազդագրեր չեք տեսնի այստեղ, ամեն ինչ զուսպ է, համեստ, առանց ավելորդ շքեղության, շքեղությունը այստեղ նրանց գրպաններում է և իրենց համեստ ու քաղաքավարի պահվածքի մեջ...

Փարիզի Սեն Սյուլպիս Եկեղեցին( l'église Saint-Sulpice)

"Սեն Սյուլպիսի գանձերը ուրիշ տեղ են թաքցրել...",- կարդում ենք " Դա Վինչի կոդը" գրքում:




Ինչպիսի խոսքերով նկարագրես այս հրաշք Եկեղեցին, երբ նրա մասին շատ են գրել Հյուգոն, Դյուման, Հեմինգուեյը...
Գտնվում է Լյուքսեմբուրգյան այգու և Բուլվար Սեն Ժերմենի միջև:
Սկսել են կառուցել 17- րդ դարում , ամեն տարի մի բան ավելացնելով ու փոխելով վերջացնում են 174 տարի հետո...
Ասում են "Դա Վինչի Կոդը" գրքում գրած շատ հրաշքներ իրական են, Սեն Սյուլպիսը շատ գաղտնիքներ է թաքցնում:




Եկեղեցուն կից հրապարակում շատրվաններն են 4 -ը Եպիսկոպոսների արձաններով,
Քրիստոնյա հավատքի այդ պաշտպանների հանգիստը պաշտպանում են առյուծները, իրենց թաթերի տակ պահելով Փարիզի գերբը





Փարիզի ոչ մի Եկեղեցում այդպիսի դիսկոնֆորտ, սառնություն չեմ զգացել, ինչպես այստեղ մտնելիս...ասում են միջնադարում բազմաթիվ գաղտնի սեկտեր հավաքվում էին այստեղ ժողովներ անելու...











ոչ հեռու գտնվում է այն նշանավոր սրճարանը , որտեղ 70 տարի առաջ սիրում էին հավաքվել սյուրռեալիստները...

Քրիստոֆի հուզիչ երգերը

Այս ֆրանսիացի երգիչը ծնվել 1945 թվականի հոկտեմբերի 13-ին Էսոնում:
Նրա իսկական անունն է Daniel Bevilacqua:
Ես լսում էի նրա երգերը երբ դեռ ուսանող էի, հատկապես նրա ամենառոմանտիկ Ալին երգը շատ էի սիրում այդ տարիներին, une grande sensibilité mélée de souffrances et de romantisme ...



Իսկ այս երգը առաջին անգամ լսեցի 2008 թվականի հուլիսի 14- ին, ֆրանսիական ազգային տոնի կապակցությամբ համերգ էր Էֆելյան աշտարակի մոտ



Երբ լսեցի այս երգը ցնցվեցի ճիշտն ասած , փշաքաղվեցի...christophe atteint là la perfection de la démonstration de la chanson désespérée d'amour...
chapeau bas monsieur Bevilaqua!