Քանի որ այս« Au Bon Marché » հանրախանութը արաջինն էր իր պատմության մեջ, հետաքրքիր են Բուսիկոյի նորարարությունները այդ ժամանակաշրջանում.
- Հաճախորդը կարող էր մտնել ներս ձրի, շոշափել ապրանքներն ու ընտրություն կատարել
- Գները չէին սակարկվում
- Ապրանքը կարող էին ետ վերադարձնել կամ փոխել, որակը կարևոր էր...
- Հնարավոր էր գնած ապրանքի առաքումը բնակավայր
- Հնարավոր էր պատվիրումը փոստով, առաջին կատալոգը տպագրվում է 1871 թվականին
- Ազդագրերի տարածումը ամենուր օգտագործելով մամուլը
- Աշխատավորներին տրվում է մի շարք առավելություններ
Այժմ այդ հանրախանութը պատկանում է LVMH - ին:
Տեսնելով հանրախանութի դիրքն ու հարուստ և արիստոկրատ հարևանությունը,
Բեղնաղ Աղնոն վերածում է խանութը լյուքս հանրախանութի, "Օ բոն մաղշեն" դառնում է "Լո բոն մաղշե":
Հանրախանութի հարևանությամբ գտնվում է Փարիզի ամենամեծ մթերային խանութը ամենաբարձր գներով ու իր ամենաշքեղ հաճախորդներով:
Ոչ մի տուրիստի, ցածր, միջին խավի ֆրանսիացու կամ այլ ազգի մարդու չեք տեսնի այստեղ, ամեն ինչ շատ թանկ է, 5- 6 անգամ թանկ է մյուս Փարիզյան խանութներին համեմատած...
այստեղ մթնոլորտը մեղմ է, արիստոկրատական,
այստեղ Փարիզի մեծահարուստներն են առևտուր անում...
Ոչ մի կարմիր, դեղին, պլպլան, շողշողուն ազդագրեր չեք տեսնի այստեղ, ամեն ինչ զուսպ է, համեստ, առանց ավելորդ շքեղության, շքեղությունը այստեղ նրանց գրպաններում է և իրենց համեստ ու քաղաքավարի պահվածքի մեջ...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire