mardi 26 octobre 2010

Դիակիզարան Պեր - Լաշեզում

”Մենք չենք ցանկանում, որ մեր մարմինը, որը ­”ժամանակավոր տուն՝ հանգրվան­” է եղել մեր հոգու գործունեության համար, դառնա հողի տակ սողացող ճիճուների ու տզրուկների կեր, դա մեր հրե-վեհ հոգիների համար ստորացուցիչ է­” – ասում են հայ արիները:

Մենք կարեւորում ենք, որ ինչպես հոգին, այնպես էլ մարմինը պիտի վեր հանվի՝ գնա դեպի լույս՝ եթերանա ու ձուլվի մայր բնության բոլոր տարրերին, այլ ոչ թե թաղվի ու հանձնվի հողի տակ սպասող խավարին՝ Խավարի աստծուն­” – շարունակում են նրանք:

Չգիտեմ ինչու, ես  համամիտ եմ նրանց հետ: Մի բան հստակ է՝ երկու դեպքում էլ հոգին ազատագրվում է մարմնից...դիակիզումից հետո հոգին անկաշկանդ է ու ազատ...
Ֆրանսիայում երկար ժամանակ է ինչ գոյություն ունեն դիակիզարաններ և շատ շատերը գերադասում են դա...
Պեր-Լաշեզում նրանց համար էլ տեղ կա...



















Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire