Ինչպես Հայաստանում մարդիկ զվարճալի պատմություններ են պատմում Լանինականցիներից, Ապարանցիներից, Քյավառցիներից, Ֆրանսիացիներն էլ իրենց ծիծաղելի պատմություններն ունեն հարավում ապրող Մարսելցիների, կամ հյուսիսում ապրող Շտիների մասին: Ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ ֆրանսիայում, տարբեր շրջաններ ունեն իրենց յուրահատուկ բարբառները, երբեմն անհասկանալի մյուս շրջաններում ապրողներից, հաճախ զվարճալի նրանց համար:
Այս ֆիլմում պատմությունը այսպիսին է.
Ֆիլիպ Աբրամսը, ով աշխատում էր Ֆրանսիայի հարավում գտնվող փոստերից մեկում , ուզում էր մի օր էլ տեղափոխվել չքնաղ Լազուրյան ափ աշխատելու, հատկապես կնոջը գոհացնելու համար, ով երազում էր ծովափ և հարավի արև, Մարսել քաղաքին մոտ:
Նրա բոլոր այդ ցանկությունները մի օր էլ խորտակվում են, երբ նրան իր աշխատանքում թույլ տրված "միամտության" համար ուղարկում են հյուսիսի փոքրիկ Bergues քաղաք աշխատելու:
Իհարկե, հարավում ապրողների համար հյուսիսը դա ահավոր տեղ է, ցուրտ, իսկ բնակիչները կոպիտ, բռի, բարբառներն էլ անհասկանալի ու տգեղ:
Բայց արի ու տես, որ վախեցած Ֆիլիպը ընկնելով Ֆրանսիայի հյուսիս, Շտիների մոտ, սկսում է սիրել այդ մարդկանց, նրանց գտնում է ավելի ջերմ և ընկերասեր:
Այս ֆիլմը շատ մեծ, աղմկալի հաջողություն ունեցավ ֆրանսիայում 20 միլիոն մուտքով, շատերը չէին էլ լսել Շտիների մասին, լսեցին, շատ Շտիներ, որ ամաչում էին ասել իրենց մասին, սկսում են հպարտանալ, որ իրենք Շտի են:
Ասում են նրանց Շտի են ասում, որովհետև բառերի մեջ Ս տառի փողարեն, նրանք արտասանում են Շ, օրինակ ՍԵՂԱՆ, նրանք կասեին ՇԵՂԱՆ:
Ֆիլմը դիտելուց սկզբից մինչև վերջ ծիծաղում ես, շատ զվարճալի ֆիլմ է ու զգացմունքային:
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire